VISIE

Onze visie handelt zowel over kleinschaligheid, als over kwetsbaarheid. Het is namelijk onze overtuiging, dat kwetsbare mensen gebaat zijn bij een behandeling en/of verblijf in een kleinschalige opzet.

Hoewel ons een diversiteit aan cliënten en gasten voor ogen staat, hebben zij één ding gemeen. Zij zijn kwetsbaar door handicap, door ziekte, door ouderdom of door een
combinatie van die factoren. Ieder mens verlangt ten diepste naar affectie en geborgenheid. Deze verlangens nemen enkel toe bij het toenemen van kwetsbaarheid. Immers, daaraan parallel loopt de afhankelijkheid van die ander.

Willen wij een beschaafde samenleving heten, dan is het werkelijk onze plicht om te zien naar hen en zo nodig ook daadwerkelijk voor hen te zorgen. Veelvuldig ontbreekt het
aan die bekommernis. De gedachte heeft post gevat, dat alles maakbaar is. Steeds meer wordt gedacht dat wanneer je het minder ’treft’ in het leven, je daar zelf debet aan bent.
Rationeel weten wij dat het niet zo werkt, emotioneel geloven wij in die maakbaarheid. Hierdoor verliezen mensen hun binding met de samenleving en, omgekeerd, verliest de
samenleving de binding met hen. Wij allen komen uiteindelijk in een situatie terecht, waarin verlies aan krachten een rol gaat spelen. Het kan een verval aan lichamelijke krachten zijn, doch ook een verlies aan geestesvermogen. Onze beider werkzaamheden bepalen ons daar dagelijks bij. Onontkoombaar dringt het besef zich op, dat wij steun willen geven en zorg kunnen bieden. Begrijpelijk is ook, dat niet iedereen daartoe bij machte is. Bij ons vigeert een diep doorleefd besef dat handicap, ziekte en/of ouderdom nabijheid van anderen vraagt. (Een nabijheid, die iedere vorm van technische hulpmiddelen overstijgt.) Het ondervangen van eenzaamheid staat daarmee gelijk aan het kunnen bieden van zorg.
Het is daarom zo van belang, dat er meer kleinschalige voorzieningen ontstaan. De reguliere instituties hebben hun functie, doch leiden evenzeer tot vervreemdende effecten. Mensen ’verdwalen’ er in. Bovendien lijken bureaucratie en logistieke processen soms centraler te staan.  In situaties van afhankelijkheid is een mens meer gebaat bij herkenbaarheid. Herkenbaarheid van (woon)omgeving, maar zeker van de vertrouwdheid van gezichten. In het kleinschalige initiatief vallen deze beide essentiële waarden samen.Een fijn leven is evenzo belangrijk als uitmuntende zorg.


Diversiteit

Een groep mensen die, naast de heteroseksuele ouderen, zeker onze aandacht nodig heeft, zijn homoseksuele ouderen. Deze mensen, geboren tussen 1920-1945, hebben regelmatig moeten strijden voor hun rechten. De verworvenheden in onze huidige samenleving zijn echter evenzeer hun verdienste. Het is dan ook pijnlijk dat zij, aan het einde van hun leven, vaak weer terug ‘de kast’ in moeten. E.e.a. blijkt bijvoorbeeld uit het feit, dat betrokkenen geen foto’s van hun partner neerzetten dan wel verstoppen, hun levensverhalen niet kunnen delen en/of gediscrimineerd worden. De veel geprezen tolerantie blijkt regelmatig een dun laagje vernis te zijn. In de huidige voorzieningen treffen zij hun generatiegenoten die veelal zijn grootgebracht met de gedachte, dat bij homoseksuelen sprake is van deviant gedrag. Het heeft hen evenwel al moeite genoeg gekost om te worden geaccepteerd binnen de eigen werkkring en familie. Reguliere zorgvoorzieningen hebben op beperkte schaal afdelingen ingericht voor homoseksuele mannen en vrouwen. U begrijpt, dat daarmee het stigma wordt vergroot en er eerder sprake blijft van een naast elkaar leven. Hier kan sprake zijn van een meervoudige kwetsbaarheid en wij achten het van wezenlijk belang, dat er ook voor deze mensen een passende plaats is in iedere voorziening in ons land.